Σύμφωνα με τις διαφορετικές μεθόδους πυρόλυσης, χωρίζεται σε μέθοδο τήξης στερεής φάσης και υγρής φάσης. Η μέθοδος στερεάς φάσης θερμαίνει την ουρία στους 200~300 °C, πυρολύζει το ακατέργαστο κυανουρικό οξύ, στη συνέχεια προσθέτει 15-20% θειικό οξύ (ή νιτρικό οξύ, υδροχλωρικό οξύ), μαγείρεμα, και φιλτράρεται, πλένεται και ξηραίνεται για την παραγωγή του τελικού προϊόντος. Αυτή είναι η κύρια μέθοδος βιομηχανικής παραγωγής κυανουρικού οξέος. Η καθαρότητα των βιομηχανικών προϊόντων είναι ≥95% και η κατανάλωση ουρίας ανά τόνο είναι 1200kg. Η μέθοδος υγρών φάσης εφαρμόζεται σε αρωματικό υδρογονάνθρακα ή ορυκτέλαιο, η αντίδραση ολοκληρώνεται, ο διαλύτης διαχωρίζεται, οι συνθήκες αντίδρασης είναι μέτριες και η διάβρωση είναι μικρή, Αλλά η απόδοση είναι χαμηλή. Τοποθετείτε σκόνη κυανικού οξέος στη σφαιρική πλάκα, προσθέστε σταδιακά ουρία, η γραμμοριακή αναλογία είναι 1.7~2, θερμότητα μέχρι 190 °C, συνεχίζεται για μισή ώρα, σταματή θέρμανση, συνεχίζετε να τρέχετε μέχρι να μην σχηματιστεί αμμωνία. . Ένα μικρό τμήμα αφαιρείται, κολλημένο, διαλυμένο σε θειικό οξύ, βρασμένο, φυγοκεντρωμένο, πλένεται και ξηραίνεται για την απόκτηση τελικού προϊόντος. Τα υπόλοιπα συνεχίζουν να κυκλοφορούν.
Προηγούμενο: Σύντομη εισαγωγή θειικού αμμωνίου
Επόμενο: Κύρια χρήση για κυανουρικό οξύ
